Monday, June 27, 2016

අතීතයෙන් කතාවක්

සිහින් සංගීත නාදයක් නිකුත් වෙයි. තිරය ක‍්‍රමයෙන් විවර වෙයි. වේදිකාව මත නෙළුම් විලකි. දෙපසින් රූස්ස ගසින් සැදි මහා වනාන්තරයකි. විශාල නෙලූම් පොහොට්ටු දෙකක් වේදිකාවේ මැද කොටසට වන්නට පිපෙන්නට බලා සිටියි. පසුබිමෙන් ඈත කඳුයාය හා නිල් අහසයි. අහස හරහා සුදු පැහැති වළාකුළු පාව යමින් තිබෙයි.

ඩෝං...

පේ‍්‍රක්ෂකයා බලාපොරොත්තු නොවූ මොහොතක රතිඤ්ඤාවක් පිපිරෙන හඬක් සමගින් නෙලූම් මල් දෙක පිපෙයි. එතුළින් නැගිට එන නාට්‍යාංගනාවෝ දෙදෙනෙක් පසුබිම් සංගීතයට අනුව අපූරු
රංගනයක් ඉදිරිපත් කරති. ඔවුන් රංගනය අවසන් කරන්නේ අහස් කුස දෙසට වඳිමිනි.

ඩෝං...

නැවතත් පිරුම් හඬක්.

ඒ සමගින් නිල් අහස මත තරුවක් පහළ වෙයි. තරුව මැද රන් අබරණින් සැරසුණ දේවතාවෙකි. වැඳගත් දෑතින් පේ‍්‍රක්ෂකයන් දෙස බලා සිටින ඔහු ආරම්භක ගීය ගායනා කිරීම අරඹයි.

මේ මා ලිව්වේ ටවර් හෝල් යුගයේ විස්මකර්ම ගුරුතුමා නමින් හැඳින්වුණ ඞී ජේ ඩබ්ලිව් ගුණතිලක නූර්ති නිර්මාපකයාගේ පුත් ලයනල් ගුණතිලක ශූරීන්ගේ ශ‍්‍රී සංඝබෝධි නූර්තියේ ආරම්භක ජවනිකාවයි.

මා කුඩා කල - හැත්තෑව දශකයේ මුල් භාගයේ දී - ඞී ජේ ඩබ්ලිව් ගුණතිලක ගුරුතුමා ගේ පුත‍්‍රයා වන මගේ මාමා කෙනකු වන කලාභූෂණ ලයනල් ගුණතිලක ශූරීන් විසින් ප‍්‍රතිනිර්මාණය කරන ලද මේ විස්මිත නූර්තිය නැරඹීමේ භාග්‍යය ලද්දෙමි.

අප වඩාත් ආසා කළේ පේ‍්‍රක්ෂකයකු ලෙස අසුනක වාඩි වී නාට්‍යය නරඹන්නට නොවේ. වේදිකාව මත සිදුවන විස්මිත දේ කෙසේ සිදුවන්නේ දැයි වේදිකාවේ පසුපසට වී බලා සිටින්න ය.

මගේ අනිත් මාමා වූ චිත‍්‍රශිල්පි ස්ටීවන් ගුණතිලක ශූරීන් මේ නාට්‍යයේ අංග රචනා කළ අතර ඔහුට සහය වීම පිණිස මා වේදිකාව පිටුපසට කැඳවාගෙන ගිය බැවින් මම නිළ වශයෙන්ම ඒ අවස්ථාව ලද්දෙමි.

වේදිකාව මත සිදුවන මේ විස්මිත ක‍්‍රියා ඇස්බැන්දුම් බව අපි දැන සිටි නමුත් මේ ඇස්බැන්දුම් කෙසේ කරන්නේ දැයි දැක බලා ගැනීමේ මහා කුතුහලයකින් අපි පෙළුණෙමු.


  • වේදිකාවේ නෙළුම් මල් තුළ නාට්‍යාංගනාවන් සඟවා තැබීම
  • අහසේ තරුවක් පහළ වීම
  • මේ තරුව තුළ දේවියකු ගේ වෙස් ගත් මිනිසකු රැුඳවීම
  • අහසේ වළාකුළු පාව යාම
  • විදුලි කෙටීම
  • වේදිකාව මත වැස්සක් වැස්සවීම
  • පිහියෙන් ඇන රජෙකු මරා දැමීම
  • සිරිසඟබෝ රජතුමා හිස ගලවා දීම
  • මහල්ලා විසින් ගෝඨාභය රජු වෙත රැුගෙන එනු ලබන හිස මේසයක් මත තැබූ විට කතා කිරීම
  • ඒ හිස අහසට නැග ප‍්‍රාතිහාර්ය පෑම


මේ ආදී බොහෝ විස්මිත ඇස් බැන්දුම් වලින් පේ‍්‍රක්ෂකයන් මවිත නොවූවා නම් එය මහ ම පුදුමයකි.

(වේදිකාවේ අහසේ පෑයූ තරුවේ දේවතාවකු ලෙස සැරසී පිළිගැනීමේ ගීය ගායනා කළේ ලයනල් මාමාගේ පුතා වන මා හා සම වයසේ සිටි ශාන්ත අයියා ය. පේ‍්‍රක්ෂකයාට තරුව තුළින් උඩුකය පෙනෙන සේ ඔහු ඉතා උස ඉණිමගක නැග සිටියේ ය. ඒ ඉණිමග නොසෙල්වෙන සේ අල්ලාගෙන සිටි ලොකු මිනිසුන් අතරට වී යාන්තම් කොණකින් ඉණිමග අල්ලාගෙන සිටීමේ වරය ලැබීම එදා මට මහත් සතුටක් ගෙන දුන්නේ ය)

ශ‍්‍රී ලාංකේය වේදිකාවේ නූර්ති පිලිබඳ කතා බහ කෙරෙන විට සැම විටම අමතක කර දමා ඇති ගුණතිලක පරම්පරාව පිලිබඳ විස්තරයක් සහිත පැරණි පොත් දෙකක් කියවීමේ අවස්ථාව මට හිමි විය. ඇල් ඞී ඒ රත්නායක නම් මහතකු විසින් 1947 දී ලියන ලද මේ පොත් දෙක ‘‘සංගීත ඉතිහාසය’’ හා ‘‘ටවර් හෝල් නාට්‍ය ඉතිහාසය’’ නම් වෙයි.


සිංහල නූර්ති ඉතිහාසයේ නම රැුන්දූ ගුණතිලක පරම්පරාවේ නාට්‍ය ඉතිහාසය ආරම්භ වන්නේ දොන් විලියම් විජේසිංහ ගුණතිලක මහතා ගෙනි. අලූත්ගම මාලවනකන්ද වත්තේ වලව්වේ දොන් පිලිප් විජේසිංහ ගුණතිලක මුහන්දිරම් තුමා ගේ පුතා ලෙස 1847 දී උපත ලැබුවේ ය. දොන් විලියම් විජේසිංහ ගුණතිලක මහතා ප‍්‍රසිද්ධ කිවිවරයකු වූයේ ය. කර්ණාට සංගීතයට විශේෂ ඇල්මක් දැක් වූ ඔහු 1890 දී ‘‘කේසර සිංහයා හෙවත් පතිසුන්දර නාඩගම’’ රචනා කර කොළඹ ආදුරුප්පු වීදියේ ගෑස් ආලෝකයෙන් නිමකළ රඟමඬලේ දී රඟ දැක්වූයේ ය.

නැරඹු ප‍්‍රභූ වරුන් අතර ඉමහත් ප‍්‍රසාදය දිනාගත් මේ නාඩගම ඉන් පසු දිවයිනේ බොහෝ පළාත් වල ප‍්‍රදර්ශනය කරන්නට ඔහුට සිදුවිය. එතුමා 1907 දී ජන්මාන්තර ගත විය. ඔහුගේ පුතා ඞී ජේ ඩබ්ලිව් ගුණතිලක
නම් විය. උපන්නේ ක‍්‍රිව 1872 දී ය. පසු කළෙක විස්මකර්ම ගුරුතුමා ලෙස ප‍්‍රකට වූ යේ ඔහු ය.



මතු සම්බන්ධයි

1 comment:

  1. මෙහි ඇති ඡායාරූපයේ හෝ චිත්‍රයේ දෙදෙනා ගේ අත් තබා ඝෙන ඇති ආකාරය හරිම වෙනස්!

    ReplyDelete